چرا در هواپیما با اینکه امن تر است، از جایگاه های رو به عقب استفاده نمی شود؟ - باشگاه فوتبال بارسلونا

برای بیش از یک قرن از زمانی که اولین پرواز مسافربری انجام شد، جایگاه مسافران (به جز چند مورد خاص) رو به جلو بوده است. اما زمانی که اتفاق پیش بینی نشده اتفاق می افتد، جایگاه رو به عقب در هواپیما حمایت بهتری از کمر، گردن و سر مسافران دارد. به همین دلیل است که جایگاه های بچه ها در ماشین را به سمت عقب درست می کنند. مطالعات نشان داده اند که در صورت تصادف از جلو با سرعت حدود 30 مایل در ساعت، جایگاه های رو به عقب، ضربه هایی را که در گردن کودک ایجاد می شود، از 200 کیلوگرم تا 50 کیلوگرم کاهش می دهد.

این موضوع در طول دوره صنعت هواپیمایی چند باری مطرح شده است. در تاریخ 6 ژوئیه 2013، پرواز 214 اسیانا ایرلاینز در آخرین تلاش های خود برای فرود در فرودگاه بین المللی سان فرانسیسکو سقوط کرد. سه نفر جان خود را از دست دادند و 187 نفر زخمی شده که بسیاری از آنها دچار آسیب های ستون فقرات بودند. این اتفاق باعث شد تا منتقدان، از جمله پزشکانی که بازماندگان را درمان می کردند، پیشنهاد دادند که تولیدکنندگان هواپیما، جایگاه های رو به عقب و کمربند ایمنی سه سویه را در نظر بگیرند، اما هیچکس هیچ فکر جدی و مصممی در این رابطه نکرد. از آن به بعد ده ها هواپیمای تازه معرفی شده اند که هیچکدام همچین استانداردی ندارند.

چرا تولید کنندگان به این فکر نمی افتند؟

دیوید لیرمونت، مدیر عملیات و ایمنی وبسایت هواپیمایی FlightGlobal (مربی سابق پرواز و خلبان) تایید کرد که در صورت سقوط جایگاه رو به عقب در هواپیما امن تر است، اما گفت که خطوط هوایی بعید است که با توجه به هزینه ها و اولویت مشتری از چنین تغییراتی پشتیبانی کند.

او گفت: تحقیقات زیادی در این زمینه اجرا شده است و با این حال، هزینه ها برای خطوط هوایی بسیار گران است. در طول یک ضربه، مرکز جاذبه مسافر بالاتر خواهد بود و جایگاه از فشار بیشتری برخوردار خواهد بود - بنابراین جایگاه، اتصالات و کف هواپیما باید تقویت شود. این کار باعث افزایش وزن هواپیما و در نتیجه آن منجر به افزایش مصرف سوخت می شود. او همچنین گفته که برای کمبرندهای سه سویه نیز همین موضوع مطرح است، زیرا مرکز جاذبه باید از کمر به شانه منتقل شود.

آیا شما می خواهید رو به عقب بنشینید؟

آقای لیرمونت همچنین ادعا کرده است که جایگاه رو به عقب در هواپیما با مخالفت مسافران روبرو خواهد شد. او می گوید: مردم هم آن را نمی خواهند، مسافران جت fly Trident که هر دو نوع جایگاه را دارد، سر اینکه جایگاه رو به جلو نصیبشان شود بحث های زیادی می کنند. در قطار نیز همیشه جایگاه های رو به جلو محبوب تر است.

یکی از تحقیقاتی که در این زمینه اجرا شده، مطالعه سال 1952 از طرف Naval Aviation News بود که گفته است مسافران در جایگاه های رو به عقب، 10 برابر شانس بیشتری برای زنده ماندن دارند. مطلعه دیگری از ریچارد اسنیدر، محققی از دانشگاه میشیگان نشان داده که داده هایی که طی تحقیقات به دست آمده اند به طرز شگفت انگیزی تعیین کرده که در زمان بروز فشارهای ناشی از سقوط، جایگاه رو به عقب می تواند این فشارها را تا حد زیادی بیشتر از جایگاه های رو به جلو تحمل کند.

برن کیس، مدیر سابق فرودگاهی در اورگان، یکی دیگر از طرفداران اصلاحات در هواپیماهاست. او برای معرفی جایگاه های رو به عقب در طول دهه نود کمپینی به راه انداخت و با مجله هوا و فضا در مورد این موضوع مصاحبه کرد. او اینطور می گوید: خطوط هوایی می گویند مسافران دوست ندارند رو به عقب بنشینند. اما هواپیماهای نظامی و جت های شرکتی این نوع جایگاه ها را در اختیار دارند و هیچ مسئله ای از آنها گزارش نشده است.

هواپیماهایی که جایگاه رو به عقب دارند

اگر شما جزو آن دسته از افراد هستید که حس می کنید اگر رو به عقب بنشینید، از امنیت بالاتری برخوردار خواهید بود، پس در نظر داشته باشید که برخی از هواپیماها جایگاه های رو به عقب دارند. اما موضوع اینجاست که متاسفانه آن ها هزینه بالایی برای این نوع جایگاه ها که در کلاس بیزینس یا فرست کلاس هواپیما هستند، دریافت می کنند که شاید برای همه امکان پذیر نباشد. کابین های پریمیوم در بریتیش ایرویز، اتحاد و یونایتد جایگاه هایی رو به هر دو طرف دارند که باعث می شود هر شخص به دلخواه خود رو به سمت مورد علاقه اش بنشیند.

حالا باید بگوییم با اینکه جایگاه های رو به عقب امن تر هستند، اما این دلیلی نیست که برخی از هواپیمایی ها می خواهند از آن استفاده کنند؛ بهره گیری از فضا به میزان درست، مطرح است. به همین دلیل شرکت زودیاک، نقشه تازهی را برای طراحی داخلی هواپیما در سال 2015 عنوان کرد که طی آن، در یک هواپیما جایگاه های رو به عقب و جلو هر دو موجود بودند. طراحی با اینکه فضای شانه و دست های بیشتری برای مسافران فراهم می کرد اما یک مشکل اساسی داشته که خیلی از افراد با آن مشکل دارند: چشم در چشم شدن با مسافر جلویی! به همین دلیل هم این طرح هرگز عملی نشد.

برخی از هواپیماهای قدیمی نیز در کلاس اکونومی این ویژگی را داشتند. هواپیمای مسافربری هاوکر سایدلی ترایدنت که در دهه 60 استفاده می شد، یک طراحی منحصر به فرد داشت به این صورت که یک طرف هواپیما رو به جلو و طرف دیگر رو به عقب بودند. دیگر جایگاه رو به عقب در هواپیما برای ایرلاین ساوت وست بود که جایگاه های راحتی داشت که رو به هم بودند که البته طبق گفته کارمندان این شرکت هواپیمایی، این جایگاه ها جزو آخرین انتخاب های مسافران بودند.

منبع: telegraph.co.uk