اندیشکده روسی، آینده روابط روسیه و آمریکا؛ تئوری توطئه و چالش کنترل تسلیحات-بخش دوم - باشگاه فوتبال بارسلونا

همراه دور زمین باشید و با تور روسیه از کاخ کرملین دیدن کنید و در شهرهای زیبای مسکو و سوچی گشتی بزنید و خاطرات زیبایی برای خود رقم بزنید.

به گزارش گروه بین المللخبرنگاران، اندیشکده شورای امور بین الملل فدراسیون روسیه (ریاک)، مقاله ای را به قلم اولِگ شکیروف، کارشناس مسائل سیاسی و بین المللی منتشر نموده است. این مقاله به طور مفصل درباره مختصات بین المللی، منطقه ای و دوجانبه حاکم بر آینده روابط فدراسیون روسیه و ایالات متحده آمریکا نوشته شده است. در بخش دوم این مقاله موضوعات افزایش حساسیت واشنگتن نسبت به دخالت خارجی پس از رسوایی عظیم سال 2016 (ادعای دخالت روسیه در انتخابات آمریکا)، همچنین مسئله کنترل تسلیحات و دلایل توقف مذاکرات مربوط به آن از جانب آمریکا آنالیز شده است.

وی درباره بی اعتمادی موجود در مناسبات مسکو-واشنگتن، می نویسد: روسیه و ایالات متحده آمریکا، هر دو بخشی از اقدامات یکدیگر در فضای بین المللی را منفی و غیرسازنده می دانند و این موضوع در روینمودها و مفاهیم سیاست خارجی آنها به خوبی منعکس شده است. در سیاست داخلی نیز این سوء ظن و احساس تهدید نسبت به تداخل خارجی توسط روسیه و ایالات متحده آمریکا خود را نشان می دهد. برای نمونه رسوایی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2016 شرایط این کشور را برای طولانی مدت معین کرد.

کارشناس روس، ادامه می دهد: پس از دوره جنگ سرد، آمریکایی ها اولین بار است که تا این حد از احتمال دخالت و تأثیر خارجی نگران می شوند. موضوع مداخله در ایالات متحده آمریکا، تنها مربوط به روسیه نیست، بلکه یک شرایط ثابتی از حساسیت نسبت به دخالت خارجی در این کشور را به وجود آورده است. از سوی دیگر دوقطبی موجود در جامعه آمریکا این هراس را دو چندان می نماید. پیش از انتخابات میان دوره ای کنگره آمریکا در سال 2018 و انتخابات ریاست جمهوری پیش رو، مقامات هشدارهایی درباره احتمال دخالت خارجی داده اند.

شکیروف معتقد است که سیل اطلاعات منتشر شده درباره تهدیدهای اطلاعاتی نه تنها آگاهی در این زمینه را بیشتر می نماید، بلکه علاقه به تئوری های توطئه را نیز افزایش می دهد. برای روسیه صحبت درباره کوشش کشورهای خارجی برای تاثیرگذاری بر اوضاع سیاسیِ داخل کشور موضوع جدیدی نیست. به طور کلی ادعای مداخله بر روابط دو جانبه تاثیر جدی ای می گذارد و این موضوع نه تنها در قالب کاهش اعتماد عمومی و افزایش سوء ظن، بلکه در بی اعتبار کردن دیپلمات ها و ایجاد مانع در برابر فعالیت های آنها بسیار مؤثر است.

وی درباره دخالت های خارجی اضافه می نماید: وقتی که مایکل مک فال به عنوان سفیر جدید ایالات متحده آمریکا در روسیه به مسئله اعتراضات در مسکو ورود پیدا کرد، کمپین رسانه ای علیه او شروع شد. شرایط مشابه برای سرگئی کیسلیاک، سفیر روسیه در آمریکا رخ داد. در اوایل مارس 2017، سی اِن اِن مطلبی را درباره کسیلیاک منتشر کرد. در این مطلب با اشاره به منابع ناشناس اطلاعاتی آمریکا، وی را جاسوس نامیدند. سپس در رسانه ها مباحثی درباره درستی یا نادرستی این ادعا مطرح شد، اما در حقیقت ضربه سنگینی بر اعتبار سفیر روسیه در آمریکا وارد کرد. بنابراین هم در روسیه و هم در ایالات متحده آمریکا، موضوعات مربوط به دخالت خارجی در امور داخلی طی سال های آینده همچنان بسیار حساس خواهد بود. اتهامات واقعی یا نادرست می توانند به عنوان بهانه مناسب برای قطع همکاری مورد استفاده قرار بگیرند.

چالشِ کنترل تسلیحات؛ آمریکا می خواهد چین را به فرایند کنترل تسلیحات بکشاند!

کارشناس مؤسسه ریاک درباره رقابت قدرت های عظیم، تأکید می نماید: همانطور که بیان شد رقابت قدرت های عظیم به رویکرد اصلی در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ تبدیل شده است و این اصطلاح در استراتژی امنیت ملی سال 2017 نیز به عنوان پدیده بسیار مهم در قرن گذشته و فراموش شده ثبت شده است. به طور خلاصه در این استراتژی روسیه و چین، مزایای ژئوپلیتیک ایالات متحده آمریکا را به چالش می کشند و کوشش می نمایند تا نظم دنیای را به نفع خود تغییر دهند. مقدمه این رویکرد را می توان در زمان ریاست جمهوری باراک اوباما مشاهده کرد.

وی ادامه می دهد: در دوران ترامپ این فرایند فقط تسریع شد، ایالات متحده آمریکا از پیمان منع موشک های هسته ای میان برد (INF) و پیمان آسمان های باز خارج شد. این کشور همچنین تمایلی به تمدید پیمان استارت 3 نشان نداد. همزمان نیز مذاکرات درباره ثبات استراتژیک و کنترل تسلیحات وجود نداشت و برای اولین بار در طی سال های طولانی، کشورها با خطر باقی ماندن در دنیا بدون ابزارهای قانونی برای محدود کردن نیروهای استراتژیک روبرو هستند که در صورت انتخاب مجدد دونالد ترامپ، این احتمال افزایش می یابد.

نویسنده با اعتقاد بر اینکه ایالات متحده آمریکا اقدامات خود را با انگیزه قرار دادن چین در سیستم کنترل تسلیحات تنظیم می نماید، می افزاید: این انگیزه در چارچوب رسیدن به رقابت استراتژیک با پکن قابل درک است، اما واشنگتن اعلام نمی نماید که در نتیجه این فعالیت ها و خواسته ها، در نهایت چه چیزی را دنبال می نماید (هدف نهایی آمریکا از این اقدامات تعیین نیست). به طور کلی پیوند مسیرهای آمریکایی-چینی و روسی-آمریکایی به دلیل عدم تقارن نیروهای هسته ای در این مثلث، مشکل ساز است.

در این گزارش آمده است: مدل های کنترل تسلیحاتی سه جانبه استراتژیک توسط کارشناسان آنالیز و تبیین شده است، اما این ایده به طور رسمی نه در چین و نه روسیه مورد حمایت جدی قرار نگرفت. حتی در همان زمان موضع روسیه در رابطه با کنترل تسلیحات این بود که فرانسه و انگلیس نیز باید قبل از هر چیز در توافق نامه های کنترل تسلیحاتی نقش داشته باشند و این رویکرد بلند مدت مسکو بود. روسیه عدم تمایل ایالات متحده آمریکا برای حفظ کنترل تسلیحات دو جانبه را نه در قالب مدل های فرضی آینده، بلکه از نظر تأمین امنیت مشاهده می نماید.

کارشناس روس، می نویسد: عدم تمدید پیمان استارت 3 به همراه سایر اقدامات ایالات متحده آمریکا مانند تجهیز موشک های بالستیک زیردریایی به کلاهک های هسته ای، به عنوان یک عامل بی ثبات نماینده تفسیر خواهد شد و بی اعتمادی را افزایش می دهد، در نهایت مسکو را به برنامه ریزی در قالب بدترین سناریو تحریک می نماید. پس از برداشته شدن محدودیت های کنترل تسلیحاتی، ایالات متحده آمریکا انتظار دارد تا بتواند مزایای ویژه ای را در تسلیحات استراتژیک (که ممکن است منجر به مسابقه تسلیحاتی روسیه و آمریکا کشیده گردد) نیز به دست آورد.

وی تاکید می نماید: در طول تاریخ کنترل تسلیحات استراتژیک دو جانبه، تکیه بر برابری به عنوان یک رویکرد رایج مورد توجه قرار گرفته است. در صورت تمدید پیمان استارت 3، تأثیر آن حداکثر تا فوریه 2026 ادامه خواهد داشت و از این زمان می توان برای آماده سازی مذاکرات جدید استفاده کرد. در این حالت روسیه و آمریکا باید در خصوص طیف وسیعی از موضوعات تصمیم بگیرند، از جمله اینکه محدودیت های آینده بر اساس چه مبانی ای معین می گردد، آیا کشورهای سوم (ثالث) در این توافق نامه شرکت خواهند کرد؟ و افزون بر آن بایستی نیروهای دفاع استراتژیک، فضا و غیره را نیز در نظر گرفت.

ادامه دارد...