چطور وجهه ام را در محیط کار ترمیم کنم؟ - باشگاه فوتبال بارسلونا

دنیای اقتصادبه نقل The Cut در ادامه نوشت: وقتی اینجا استخدام شدم، روز های سختی را می گذراندم. در شرف طلاق بودم، دو نفر از نزدیکانم به تازگی فوت نموده بودند و هیچ حامی نداشتم. همچنین با مسائل روحی دست و پنجه نرم می کردم که درمان نشده بود. به همین خاطر، کنار آمدن با همه چیز برایم سخت بود. حرفه ای بودن هم همین طور. حس می کردم دارم کنترلم را از دست می دهم.

بسیاری از مسائل روحی ام در محیط کار بروز کرد. بلند حرف می زدم و رفتار ناخوشایندی داشتم. دائما در شرکت راه می رفتم و با هر کسی که سر راهم بود حرف می زدم. مدیرم دائما می گفت که بنشینم. با کسانی که اهل غیبت بودند، پشت سر بقیه بدگویی می کردم و حرف هایشان را بین همه پخش می کردم. مسائل شخصی ام را به همه می گفتم، درحالی که احتمالا معذب می شدند؛ همه زیادی مراعاتم را می کردند و چیزی نمی گفتند. با مدیران و زیردستانم بد حرف می زدم. رفتارم بیشتر شبیه یک نوجوان سرکش بود تا یک آدم حرفه ای بالغ. مدیریت شرکت نیز بار ها با من درباره این رفتار ها جدی صحبت کردند.

بالاخره تصمیم به درمان گرفتم و حالا خیلی بهترم. بابت اعمالم بسیار شرمسار ام. خوشبختانه، خیلی از همکاران آن دورانم الان دیگر در شرکت نیستند، اما بسیاری از مدیرانم هنوز هستند. من تغییر نموده ام، اما می دانم که آن ها به خوبی رفتارهایم را به خاطر دارند و حس می کنم به همین خاطر، فرصت های یادگیری و ارتقای شغلی را از من دریغ می نمایند. کسانی که نسبت به من، سابقه کار کمتری در این شرکت دارند یا تجربه شان کمتر است، می توانند با مدیران همکاری نمایند یا در پروژه هایی شرکت نمایند که امکان پیشرفت شغلی به آن ها می دهد درحالی که من از این فرصت ها محرومم.

مدیران حق دارند در خصوص من احتیاط نمایند. من سرزنششان نمی کنم. می دانم که کارمند خیلی بدی بوده ام و اگر جای آن ها بودم، احتمالا حس آن ها را داشتم. اما من واقعا تغییر نموده ام و حالا کارمند خوبی هستم. دوست دارم همه من را آن طور که الان هستم ببینند، نه آن آدمی که شدیدا احتیاج به یاری داشت.

آیا اصلا می گردد همه چیز به حالت عادی برگردد؟ یا باید به دنبال یک شغل دیگر در شرکتی باشم که کسی از پیشینه ام خبر نداشته باشد؟ مدیرم اخیرا کناره گیری کرد و می ترسم مدیر جدید از رفتار های قدیمم باخبر گردد.

پاسخ: دوست عزیز، بابت اتفاق هایی که برایت افتاد متاسفم. ظاهرا دوران خیلی سختی را پشت سر گذاشته ای و خوشحالم که الان بهتری.

حقیقت این است که وقتی تصویر منفی نسبت به تو در ذهن دیگران نقش بسته، به سختی می توانی کاری کنی که تو را جور دیگری ببینند. وقتی عادت دارند در خصوص تو جور خاصی فکر نمایند، معمولا هر رفتاری از تو سر بزند براساس همان ذهنیت تفسیرش می نمایند. ممکن است تمام روز سر میزت درحال کار کردن باشی، سپس برای خوردن قهوه از جایت بلند شوی و موقع رد شدن از کنار همکارت، گپ کوتاهی هم با او بزنی. ممکن است یک نفر تو را ببیند و با خودش بگوید: او همواره به جای کار کردن، با دیگران حرف می زند.

البته شاید آدم ها می دانند تو تغییر نموده ای، اما احتیاط می نمایند، چون وقتی به این فکر می نمایند که یک پروژه مهم را به تو بدهند، بلافاصله با خودشان می گویند اگر آن رفتار ها دوباره از او سر بزند، ریسکش خیلی بالاست.

فاکتور خیلی مهم این است که از زمان تغییراتت چقدر زمان گذشته؟ اگر کمتر از یک سال است، طبیعی است که احتیاط نمایند. خیلی بیشتر از این ها طول می کشد تا مطمئن شوند که تغییراتت موقتی نیست. شاید در ذهنشان به این فکر می نمایند که نکند استرس باعث گردد دوباره آن رفتار ها در تو زنده گردد. وقتی برای تغییر کردن، سخت کوشش می کنی، حس کردن آن تغییرات برای خودت آسان است، اما برای دیگران آن قدر ها مشهود نیست. زمان می برد تا اطرافیانت باور نمایند که تغییراتت دائمی است.

اما اگر چند سال گذشته، شرایط فرق دارد: این مدت زمان کافی است تا دیگران تغییراتت را لمس نمایند. اگر طبق آن با تو رفتار نمی نمایند، این یک نشانه است که شاید هیچ وقت نتوانی نگرش آن ها را نسبت به خودت تغییر دهی.

کنجکاوم بدانم که آیا با مدیرت، قبل از آنکه برود، صحبت کردی یا نه. آیا او متوجه تغییراتت شده بود؟ آیا به او گفتی که گذشته ات ممکن است روی وجهه ات تاثیر بگذارد؟ نمی دانم آیا به طور شفاف، علاقه ات به ارتقای شغلی یا مسوولیت های بیشتر را بیان نموده ای یا نه. اما اگر مطرحش کردی، او احتمالا باید رک و پوست کنده به تو می گفت که آیا با توجه به گذشته ات، اصلا چنین امکانی وجود دارد یا نه. اگر او اخیرا شرکت را ترک ننموده بود، می گفتم که بهترین شانس تو اوست که درباره آینده ات در این شرکت با او صحبت کنی. اگر با او صمیمی بودی، شاید بتوانی با او تماس بگیری و ببینی آیا حاضر است هدایت ات کند یا نه.

اما امکانش هم هست که مدیر جدید، فرصتی باشد که همه چیز را از نو آغاز کنی. حق با توست. شاید همه ماجرا را از دیگران شنیده باشد، اما ممکن است تو را براساس الانت و عملکرد فعلی ات بسنجد؛ و اگر تو را فردی قابل، بالغ و حرفه ای ببیند، شاید این ها به شنیده هایش از دیگران بچربد. بعد از آنکه مدتی با هم کار کردید و همدیگر را شناختید، می توانی صادقانه با او درباره نگرانی هایت صحبت کنی. شاید حرف هایت باعث گردد تمایلش برای دادن فرصت های جدید به تو بیشتر گردد. شاید هم بگوید که موانع زیادی برای تحقق آن وجود دارد.

اما در نهایت، حقیقت این است که فرار از گذشته و پیشینه ات در این شرکت، سخت است و شاید تنها راه برای آغاز دوباره این باشد که اینجا را ترک کنی. این اصلا فاجعه نیست. تو هفت سال در این شرکت بوده ای و معقول است که بخواهی به چیز جدیدی روی بیاوری و وقتی شغل جدیدت را پیدا کردی و با تو براساس کسی که هستی رفتار شد (نه براساس گذشته ات)، واقعا نفس راحت خواهی کشید و حتی احساس آزادی خواهی کرد.