چهره ماندگار نقاشی، دلش نمی خواهد نقاشی هایش را در حراجی بفروشد - باشگاه فوتبال بارسلونا

به گزارش شرق، علی اکبر صادقی خیلی زود راهش را پیدا کرد و از همان دوران تحصیل سراغ نقاشی رفت؛ کاری که هنوز هم تا امروز، در 84سالگی انجام می دهد. کمتر هنرمندی را می توان یافت که همانند او تا این مقدار تکنیک ها و شیوه های مختلف خلق هنری را تجربه نموده باشد؛ از ویترای گرفته تا انیمیشن، از سوررئالیسم تا حتی احجامی که با اشیای مختلف ساخته است. طنازی خصیصه مهم آثار صادقی است که کم و بیش در همه آثارش به چشم می خورد که از خلق و خوی او سرچشمه می گیرد. او که به تازگی 84ساله شده، نه فقط همچنان کار می نماید، بلکه در تدارک تجربه های نو، مثل ساخت فیلمی مستند از زندگی خود و گردآوری کتابی از نقاشی هایش است. کوچه محل زندگی اش در خیابان قیطریه تهران اخیرا به نام او نام گذاری شده که خود رخداد خوبی است. در این گفت وگوی کوتاه، صادقی از تجربه های نو، تمایلش به کار هرروزه و نمایشگاه نو صحبت نموده است. گفت وگویی به بهانه 84 سالگی هنرمندی که تمام زندگی اش را نقاشی کرد.

آیا با ورود به سال نو زندگی تان همچنان مثل گذشته به فعالیت زیاد ادامه می دهید؟

بله. هنوز و تا همواره کار خواهم کرد، البته عین سابق نه. با این حال هنوز هم سرشار از ایده و طرح هستم و از هر امکانی برای خلق اثر استفاده می کنم؛ زیرا می دانم بدون این فعالیت افسرده می شوم. این کار مایه آرامش من است. خوشبختانه حتی دستان من لرزش ندارد و فکر من هنوز فعال است، اما در هر حال انرژی به مرور کمی تغییر می نماید. هنرمند تا نفس دارد باید کار کند؛ همان طور که آنری ماتیس، هنرمند مشهور فرانسوی که دستش در سنین پیری فلج شده بود، قلم مو را به دستش می بست تا بتواند قلم را به حرکت درآورد.

در طول زندگی طولانی حرفه ای تان تکنیک های مختلفی را تجربه کردید، آیا برای اجرای برخی از آنها ازجمله راپید، خودتان را محدود نمی دانید؟

در حال حاضر با راپید کار نمی کنم، اما امکانش را دارم. با این حال این روزها بیشتر با اکریلیک و کاردک کار و نقاشی می کنم. مهم ترین امکان من خلاقیت است و با این عنصر مهم به کار و هنر خود وفادار مانده ام. خلاصه اینکه من خودم را در کار جوان می بینم و مثل یک جوان قبراق هستم. نمی خواهم شعار دهم، اما هر کسی باید کار خود را هنرمندانه انجام دهد؛ از نانوا تا نقاش تفاوتی نیست، بلکه تفاوت در جدی گرفتن کار و عشق به فعالیت است.

آیا تکنیک یا فعالیت خاصی مانده که انجام نداده باشید و دوست داشته باشید آن را انجام دهید؟

از آنجایی که همواره از تکرار خود بیزار بوده ام، دست به تجربه ها و تکنیک های مختلف زده ام. خوشبختانه هیچ آرزویی برای فعالیت هنری به دلم نمانده و هر کاری که دوست داشتم، انجام داده ام؛ از نقاشی تا نوشتن تا تصویرگری و انیمیشن، همه را تجربه نموده ام و دوست دارم هر چند سال یک بار فضای نوی را تجربه کنم.

علت متوقف شدن فعالیت هایتان در زمینه انیمیشن به رغم پیروزیت ها چیست؟

من در انیمیشن پیروز بودم و جوایز متعددی گرفتم؛ برای مثال انیمیشن رخ در سال 1974 برنده جایزه فیلم برتر جشنواره لندن شد و همین طور دیگر آثار من نیز به همین منوال به نوعی مورد استقبال قرار گرفته است. بااین حال بعد از انقلاب فعالیت کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان چندان مثل سابق نبود و کمی به رکود دچار شده بود، در نتیجه به مرور من هم از این فعالیت دور شدم.

درخصوص تصویرگری هایتان در کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان نیز همین رخ داد؟

تا حدی همین رخ داد. من در کانون تصویرگری کتاب های مهمی را انجام دادم که متأسفانه یکی از مهم ترین تصویرگری های من برای کتاب هفت خان رستم در این مجموعه گم شده است. به جرئت یکی از برترین کارهای تصویرگری من در این کتاب بود، اما در سال های بعد از فعالیت من، بی توجهی عوامل مجموعه منجر به گم شدن این اثر شده است.

از فعالیت هایتان در پیش از انقلاب مجموعه ای نمایش داده اید؟

آن سال ها ویترای کار کردم و مدتی هم در دفتر فیلم سازی مشغول بودم. در مورد نقاشی ها باید بگویم افراد در مواجهه با این کارها نظر مثبتی داشتند و کارها را مجذوب کننده دانستند، اما نمایشگاهی برایشان برگزار نکردم. گرچه ترجیح می دهم که دیگر نمایشگاهی برگزار نکنم و میدان را به جوانان بدهم، با این وجود صرفا برای ارائه این مجموعه قدیمی از آثارم، شاید نمایشگاهی برگزار کنم.

از تجربه گالری داری بگویید. چه اتفاقی افتاد که وارد این راستا شدید و بعدها رهایش کردید؟

روزی خانم گلستان به من گفتند چرا در اینجا گالری راه نمی اندازی و من هم با انگیزه صحبت او و قدم گذاشتن در راهی نو، دست به کار شدم. همان موقع هم بیشتر به برگزاری نمایشگاه برای جوانان مشتاق بودم و هرگز پولی بابت این کار دریافت نمی کردم، در نتیجه فعالیت گالری داری من جنبه مادی نداشت. مدتی گذشت و احساس کردم تمرکز من برای خلق اثر را کم نموده و به همین علت این تجربه را به انتها رساندم. به هر حال این کار هم زمان می برد و من ترجیح می دهم که زمان را برای خلق اثر هنری صرف کنم.

برنامه ای برای برگزاری نمایشگاهی نو یا فعالیت هایی دیگر در پیش دارید؟

من بعد از نمایش آثارم در موزه هنرهای معاصر، بسیار مورد لطف و عشق مخاطبان و به طور خاص جوانان قرار گرفتم و واقعا فکر می کنم دیگر باید کارهای جوانان را در این عرصه نمایش دهیم. من هرچه باید را برای مردم نمایش داده ام، مگر همان کارهای قدیمی ام را. حالا بیشتر به ساخت مستندی از زندگی خودم به همراه سام کلانتری و پسرم، آرش صادقی، مشغول هستم. به نظرم این فیلم با توانمندی سام کلانتری و آرش، در سطح جهانی دیده خواهد شد. علاوه بر این فیلم مستند، نقاشی های من به صورت کتابی در دست تألیف است که بعدا خبر تکمیل و چاپ این اثر نیز منتشر خواهد شد.

هنوز هم مانند گذشته تصمیمی برای شرکت در حراج آثار تجسمی ندارید؟

خیر. در حراج شرکت نخواهم کرد؛ چون دوست ندارم کار من در حراج فروخته گردد. هر کس کار من را دوست دارد، به اینجا بیاید؛ هم من از این حضور راضی می شوم و هم اینکه خودم به طور مستقیم با آنها ارتباط برقرار می کنم و امکان تماشا کارها را از نزدیک دارند.

مواجهه با کدام اتفاق حاصل از حرفه تان در طول زندگی برای شما خوشایند بوده است؟

هر دوره برای من زیبایی داشت و از زندگی ام راضی هستم، اما در حال حاضر احترامی که از طرف جوانان می بینم، احساس خوشایندی در من ایجاد می نماید. حتما می دانید که نام من را بر خیابانی در محله زندگی ام گذاشته اند و ارزش معنوی این روینمودها در حین حیات هنرمند، اتفاق ارزشمندی است. من عاشق همه به خصوص جوانان هستم و از آنها و سایر دوستان و همکاران نیز عشق می گیرم و مواجهه من با این مهربانی ها، خوشایندترین اتفاق حرفه ای است.

کدام یک از دوستان هنرمندتان ارتباط نزدیک تری با شما دارند و تأثیر بیشتری بر شما داشته اند؟

دوستان هنرمند همه عزیز هستند و به من لطف دارند. در مجموع بسیاری از دوستان نزدیکم را در دو سال اخیر به علت کرونا از دست دادم، اما ملاقات سایر دوستانم را در هر فرصتی مغتنم می شمارم و از این لحظه ها استفاده می کنم.