عمل سزارین چیست؟ - باشگاه فوتبال بارسلونا

از هر چهار زایمانی که در امریکا انجام می گیرد یکی به روش سزارین انجام می شود. این روش شامل خروج نوزاد به وسیله برشی در ناحیه پایین شکم و سمت چپ است. پزشکان معمولا به دلیل وجود مسائل در بارداری و یا ناکارآمدی زایمان طبیعی اقدام به سزارین می کنند.

در بعضی موارد به دلیل وجود مسائل، جراحی سزارین از قبل برنامه ریزی می شود. این مسائل عبارتنداز:

• جفت سر راهی: اگر جفت به طور غیر عادی در قسمت پایینی رحم قرار گرفته باشد، محتمل است جفت جهت دهانه رحم را مسدود نماید. این مساله می تواند مانع ورود جنین به کانال تولد شده و باعث بروز خونریزی شدید در فرزند و مادر شود.
• رگ سر راهی: رگ سرراهی وضعیتی است که در آن عروق خونی بندناف، دهانه جلویی دهانه رحم را احاطه نموده، یا نزدیک آن قرار گرفته و یا آن را پوشانده باشد.
• دسترس جنین: به مجموعه علائمی که نشان دهنده به خاطر افتادن سلامت جنین باشد دیسترس جنین (Fetal distress) گفته می شود. این علائم شامل ضربان کمتر از 120 در جنین، وجود مکونیوم در مایع آمنیوتیک (مکونیوم اولین مدفوعی می باشد که چند روز پس از زایمان از نوزاد دفع می شود. گاهی نوزاد پیش یا هنگام زایمان نیز مکونیوم را دفع می کند. اگر کیسه آب مادر پاره شود و مکونیوم در ان دیده شود، باید مراقبت های پزشکی لازم در این خصوص لحاظ شود.) تاخیر در رشد جنین و ... می باشد.
• اندازه: اگر جنین خیلی عظیم باشد راه بی خطرتر برای زایمان انجام سزارین است.
• قرارگیری: جنین هایی که به فرم سربالا (حالتی که باسن یا پاها در تولد ابتدا خارج شود) یا به پهلو (حالتی که شانه ها در تولد ابتدا خارج شود) قرار گرفته باشند نیز معمولا به این روش به جهان می آند.
• مسائل پزشکی مادر: وجود دیابت طولانی مدت یا تبخال تناسلی و زگیل تناسلی زنان در مادر می تواند زایمان طبیعی را برای مادر یا فرزند خطرناک نماید.
• وجود ناهنجاری در رحم مادر همانند رحم دوشاخ
• سابقه سزارین: بعضی از زنانی که سزارین نموده اند ممکن است بتوانند فرزندشان را طبیعی به جهان بیاورند اما برای بقیه آنها بهتر است که زایمان های بعدی نیز سزارین انجام شود.
• نارسایی های مادرزادی: بسته به شرایط نوزادانی که با ناهنجازی های مادرزادی روبرو اند، بهتر است که به این روش به جهان بیایند.
• چندقلوها: در بعضی موارد دو یا سه قلو ها ممکن است به طور طبیعی به جهان بیایند. اما در حالت کلی هرچه تعداد قل ها بیشتر باشد، احتمال احتیاج به سزارین نیز بیشتر می شود.
• زایمان سزارین انتخابی: اگر شماخودتان به شخصه بخواهید به جای زایمان طبیعی فرزندتان به صورت سزارین به جهان بیاید چه؟ آیا می توانید سزارین را انتخاب کنید؟ این ایده چندان جالبی نیست و به احتمال زیاد مورد مخالفت پزشک تان قرار می گیرد.

عمل سزارین نسبت به زایمان طبیعی خطرات بیشتری را متوجه مادر و فرزندش می کند. ریسک این خطرها تنها زمانی قابل پذیرفتن است که مادر یا فرزند با مسائل سلامتی روبرو باشند.

روش انجام انجام عمل سزارین

متخصص بیهوشی داروهای ضد درد مختلف موجود را شرح می دهد. معمولا از اپیدورال، یک بلوک نخاعی، یا یک ترکیب بلوک نخاعی-اپیدورال استفاده می شود. با این روش ها شما هوشیار باقی می مانید اما بدن تان از زیر سینه ها به پایین بی حس می شود. شما می توانید امکان تزریق مقدار کمی مورفین یا اپیدورال را در ستون فقرات خود مورد بحث قرار دهید. این روش باعث کنترل درد تا 24 ساعت پس از عمل می شود.

هنگامی که شما بیحس شدید، پرستار یک کاتتر (کاتتر ( Catheter) لوله نازک، بلند و قابل انعطافی است که می توانند به هدف خاصی در بدن بیمار قرار داده شودند.) در مثانه تان قرار داده و به تخلیه ادرار قبل از عمل جراحی می پردازد. این عمل ریسک آسیب واردن شدن به مثانه در هنگام جراحی را کاهش داده، به جهان آمدن نوزاد را نیز آسان می کند. سپس موهای قسمت پایین شکم تان تراشیده شده و با مایع ضد عفونی تمیز می شود. بعد از آن پزشک بدن شما را با پارچه های استریل می پوشاند و با قرار دادن مانعی بر روی سینه تان مانع نگاه کردن مستقیم شما به عمل جراحی می شود. اگرچه در بعضی مراکز به شما حق انتخاب اینکه جراحی را مشاهده کنید نیز داده می شود.

اگر همسرتان بخواهد شما را درحین عمل همراهی کند، ضروری است از لباس ها و کفش مخصوص بیمارستان و ماسک استفاده نماید. او در بالای سر شما و در کنارتان می نشیند تا بتواند در حین عمل با شما صحبت نموده، دست تان را بگیرد و به شما روحیه بدهد.

در بیشتر سزارین ها، پزشک یک برش افقی به موازات خط بیکینی تان در ناحیه شکم ایجاد می کند. در بعضی موارد اضطراری، پزشک برشی از ناف تا استخوان شرمگاهی ایجاد می کند. سپس پزشک برشی در ناحیه رحم ایجاد می کند.

در ادامه پزشک کیسه مایع آمنیوتیک را پاره نموده و اجازه می دهد تا مایع خارج شود. سپس به آرامی دستش را وارد ناحیه برش داده شده می کند تا جنین را (ابتدا از سمت سر) از آنجا خارج نماید. عمل کشیدن و فشار دادنی که احساس می کنید مربوط به عبور دادن سر نوزاد از درون شکاف جراحی است. در این حین دستیار پزشک با فشار دادن بالای رحم به خارج شدن نوزاد یاری می کند. سپس پزشک بند ناف را بریده، نوزاد را به دست پرستار متخصص یا پزشک اطفال می دهد تا به معاینه اش بپردازد. پس از آن نوزاد را درون پارچه ای پیچیده و به دست همسرتان می دهند.

انجام عمل سزارین به صورت مرحله به مرحله و تصویری

پس از به جهان آمدن نوزاد، پزشک جفت را نیز به وسیله همان شکاف از بدن شما خارج می کند و رحم تان را ماساژ می دهد. عمل اصلی خارج کردن نوزاد تنها 10 تا 15 دقیقه پس از آغاز جراحی انجام می پذیرد. بقیه عمل شامل بخیه زدن دو شکاف ایجاد شده و انتقال شما به بخش ریکاوری در حدود 30 دقیقه دیگر زمان می برد.

پس از سزارین، شما به اتاق ریکاوری برده می شوید و در آنجا فشار خون، خونریزی، ضربان قلب و تنفس تان تحت نظارت قرار می گیرد. سوند برای مدت 12 تا 24 ساعت پس از جراحی باقی می ماند و شما در روز بعد نیز مایعات تان را به وسیله سرم دریافت خواهید کرد. شما باید روز بعد را در تخت بگذرانید، اما پیشنهاد می شود در تخت تکان بخورید، حالت تان را تغییر دهید و گاهی به حالت نشسته قرار بگیرید. شما قادر خواهید بود تا با یاری دریافت از یک بالش مخصوص (که بصورت افقی بر روی شکم تان قرار می دهید) به فرزندتان شیر بدهید. 24 ساعت پس از زایمان قادر به راه رفتن خواهید بود؛ پزشک تان برای برطرف درد و ناراحتی به شما داروی مسکن خواهد داد و 3 یا 4 روز پس از زایمان آن نیز از بیمارستان مرخص خواهید شد. برای کاهش درد پس از انجام عمل معمولا از پمپ درد نیز استفاده می شود که عامل موثری در کاهش درد شما خواهد بود.

عوارض سزارین چیست؟

عمل سزارین علاوه بر مادر برای جنین نیز عوارض خاص خود را دارد. عمل سزارین می تواند باعث چسبندگی، احتمال بروز بارداری پرخطر در آینده، طولانی شدن زمان زایمان، عفونت مثانه و رحم و اسیب دیدگی سیستم دفع ادرار در مادران شود. از طرف دیگر عوارض سزارین بر روی جنین شامل وزن کم هنگام تولد، احتمال ابتلا به آسم، دیابت، چاقی، آلرژی و... می شود.