علائم بیش فعالی در نوزادان چیست؟ - باشگاه فوتبال بارسلونا

خبرنگاران | سرویس مادر و کودک - یک پژوهش نشان می دهد که نوزادانی که بیش از حد گریه می کنند و مسائل خواب و شیر خوردن دارند، بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به مسائل رفتاری در دوران کودکی، از جمله اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) هستند. بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) یک اختلال رفتاری است که با رفتار های هیجانی، بیش فعالی و عدم تمرکز و توجه همراه است.

پیامدهای گریه بیش از حد نوزاد

نزدیک به 20 درصد از نوزادان نشانه هایی مانند گریه مداوم، مسائل خواب و تغذیه در طول سال اول زندگی خود دارند. در بیشتر موارد این نشانه ها گذرا هستند و هنگامی که آن ها به سنین پیش از دبستان می رسند؛ این مسائل رفع می شوند.

موری هلن همی پژوهشگر دانشگاه بازل، سوئیس می گوید: اما خانواده هایی که این گونه مسائل در سابقه فامیلی شان وجود دارد، در صورت بروز این نشانه ها در نوزاد، بایستی برای به حداقل رساندن این مسائل در بزرگسالی به سرعت به پزشک مراجعه کنند.

پژوهشگران 22 مطالعه بر روی 1935 نوزاد انجام دادند. ده مورد از این مطالعات پیرامون پیامد های گریه بیش از حد نوزاد، چهار مورد بررسی مسائل خواب، سه مورد مربوط به تغذیه نوزادان و پنج مورد پیرامون دیگر مسائل نوزادان انجام شد.

خطر ابتلا به مسائل رفتاری در میان نوزادانی که مسائل بیشتری را تجربه کرده بودند، بیشتر بود. به طور معمول، این مسائل به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) و رفتار های برونگرایانه مانند پرخاشگری، تخریب و قشقرق به راه انداختن مرتبط بود.

نوزادانی که در خانواده های مضطرب و مشکل دار متولد می شوند، و افراد خانواده آنها دارای مسائل روانی، اجتماعی و مشکل تعامل با یکدیگر هستند، بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات رفتاری در کودکی و بزرگسالی هستند.

علائم بیش فعالی در نوزادان

همه نوزادان گریه می کنند و گاهی اوقات آرام کردن آن ها را بسیار سخت است. گریه بیش از حد، به گریه شدید، ناخوشایند، غیر قابل آرام کردن و بدون هیچ دلیل ظاهری در سه ماه اول زندگی نوزاد گفته می شود. نوزادانی که مشکل خواب دارند، به سختی در شب به خواب می فرایند و خواب کامل در طول شب ندارند. مسائل تغذیه ای نیز شامل استفراغ کردن، بی اعتنایی به غذا، کم اشتهایی و مسائل بلع است.

پنی گلس، دکترای روانشناسی رشد در مرکز پزشکی ملی بچه ها در واشنگتن، می گوید: پیش از این نوزادان بی قرار و ناآرام را کولیکی می نامیدند. امروز کولیک به عنوان یک ریفلاکس خفیف و ملایم شناخته و درمان می شود. او می گوید: بسکمک از نوزادانی که زمان زیادی ناآرام و بی قرار هستند، به سرعت به این درمان ها پاسخ می دهند.

اگر در مورد شرایط نوزاد خود نگران هستید، با پزشک متخصص بچه ها صحبت کنید، زیرا ممکن است مشکل نوزاد به سادگی یک ریفلاکس ملایم و قابل درمان باشد.

بیشتر بخوانید: قولنج نوزاد (کولیک)؛ نشانه ها، علت ها و راه های درمان

او ادامه می دهد: شرایط نوزاد را به دقت در نظر بگیرید، بهترین کاری که پدر و مادر می توانند انجام دهند، یادداشت کردن شرایط جسمی نوزاد در زمان های متفاوت است، بدین ترتیب پزشک با دقت بیشتری می تواند به اوضاع رسیدگی کند. میزان تکرار حالات نوزاد، زمان اتفاق افتادن آن در روز یا شب، کاری که شما برای آرام کردن نوزاد انجام داده اید و تاثیر پذیری آن را در یادداشت های خود ذکر کنید.

دکتر گلس می گوید، از کمک ها و راهنمایی های پدر و مادر های دیگری که این شرایط را داشته اند، بهره ببرید: بسکمک از نوزادان بیش از حد تحریک می شوند و گریه می کنند. به راحتی نمی خوابند یا غذا نمی خورند و در هنگام شیر خوردن حواسشان پرت چیز های دیگر می شود. در این شرایط پدر و مادر ها احساس نا امیدی می کنند و از اینکه کاری از دستشان برنمی آید، افسرده می شوند. در این شرایط راهنمایی دوستان و آشنایان نجات دهنده است.

دکتر گلس ادامه می دهد، عوامل خانوادگی در این بین نقش مهمی دارند. پدر و مادر ها معمولا در ماه های اول تولد نیاز به کمک و پشتیبانی خانوادگی دارند. وجود افرادی برای کمک هنگام بی قراری و ناآرامی نوزادان، بسیار موثر است و از فشار جسمی و روانی بر روی پدر و مادر می کاهد. به ویژه در شب هایی که نوزاد نمی خوابد و مرتبا گریه می کند. او می گوید: وجود کمک باعث می شود که همگی زودتر آرام شوند.

دکتر گلس می افزاید: عوامل دیگری که می توانند منجر به بی قراری نوزادان شوند، عبارتند از استرس پس از زایمان یا استرس در هنگام تولد نوزاد. صرف نظر از علت بروز این شرایط، کمک به مسائل رفتاری اولیه نوزاد، تأثیر مثبتی بر روی آینده بچه ها و والدین آن ها دارد.

بیشتر بخوانید: بند آوردن گریه نوزاد با 10 روش ساده

چه باید کرد؟

چگونه دریابیم که نوزاد رفتاری طبیعی دارد یا رفتار او علائم بیش فعالی در نوزادان و نشان دهنده مسائل رفتاری مانند بیش فعالی در آینده است؟

جنیفر واکر و همکارش لورا هانتر در کتاب مادران و راهنمای مراقبت های اولیه از نوزاد بیان می کنند: اگر نوزادان به مدت شش ساعت و یا بیشتر در روز گریه کنند و مشکل در تغذیه و خوابیدن داشته باشند، ممکن است شرایط خانه برایشان استرس زا باشد و در خانه در معرض فشار روحی باشند.

البته گریه و بی قراری در ساعت های 6 تا 9 شب، شامل این بازه زمانی نمی شود. واکر می گوید. نوزادان نیاز دارند روزانه مقدار انرژی مشخصی را تخلیه کنند.

در نظر داشته باشید که هر نوزادی با توجه به سن و ویژگی های خود، روال روزانه منحصر به فردی دارد و بایستی نسبت به آن آگاهی پیدا کنید. برای نمونه پس از دو هفته اول تولد، تا سه ماهگی نوزاد، فواصل شیردهی به هر 2.5 تا 3 ساعت می رسد و خواب شبانه به 4.5 تا پنج ساعت پیوسته در طول شب می رسد. پس از این مدت، خواب شبانه 9 تا 12 ساعت می شود.

گاهی اوقات رفع مسائل اولیه نوزاد، از بروز مسائل رفتاری در آینده پیشگیری می کند. به نظر واکر، قنداق کردن نوزادانی که کمتر از 3 ماه سن دارند، باعث بهبود خواب آنان می شود. هم چنین او می گوید: نوزادان به دلایل بسکمک گریه می کنند و گرسنگی تنها دلیل آن نیست؛ بنابراین بهتر است با تنظیم ساعات خواب و شیردهی و حفظ سلامت جسمی و روانی نوزاد، از بروز مسائل رفتاری او در آینده پیشگیری کنید.

بیشتر بخوانید: هر آنچه باید در مورد قنداق کردن نوزاد بدانید

جمع بندی

• علائم بیش فعالی در نوزادان عبارتند از گریه بیش از حد، مسائل خواب و تغذیه.
• رفع کردن و درمان این مسائل در نوزادی از بروز اختلالات رفتاری در کودکی پیشگیری می کند.

اگر تجربه ای در این زمینه دارید آن را از طریق بخش ارسال نظر با ما و سایر کاربران خبرنگاران در میان بگذارید.

برگرفته از: WebMD

منبع: setare.com